مشخص شده است که شلنگ آتش نشانی و شیلنگ تخلیه آب کولر در قرن هفدهم توسط قهرمان اسکندریه اختراع شد. با توجه به انجمن بین المللی آموزش خدمات آتش نشانی، قهرمان اسکندریه مدل و طراحی شلنگ آتش نشانی را بر اساس پمپ پیستونی دو کاره Ctesibius (70) قرار داده است. از سوی دیگر، گیلبرت ادعا می کند که تاریخچه استفاده از شیلنگ های آتش نشانی برای اطفاء حریق را می توان به دهه 1860 بازمی گرداند، زمانی که به طور فزاینده ای در خاموش کردن آتش مورد استفاده قرار گرفت (113).
قبلا مردم با استفاده از سطل آب را به محل آتش می بردند. هنگامی که شلنگ آتش نشانی توسعه و معرفی شد، با پمپ های دستی استفاده می شد. بعداً پمپ‌های بخار ساخته شدند و می‌توانستند از شلنگ آتش نشانی در هنگام اطفای حریق استفاده کنند.
به گفته گیلبرت، اولین شلنگ آتش نشانی در سال 1673 توسط یان ون در هایدن و پسرش نیکولاس طراحی و ساخته شد (115). یان ون در هایدن سرپرست آتش نشانی آمستردام در جمهوری هلند بود (گیلبرت 119). اولین شلنگ آتش نشانی مورد استفاده در ایالات متحده آمریکا در اواسط سال 1794 در فیلادلفیا معرفی شد (انجمن بین المللی آموزش خدمات آتش نشانی 71). انجمن بین المللی آموزش خدمات آتش نشانی همچنین بیان می کند که اولین شلنگ آتش نشانی که توسط یان ون در هایدن و پسرش طراحی و ساخته شده است، از بوم ساخته شده است (71).
مشخص شد که بوم از دوام کمتری برخوردار است. در نتیجه برای دوخت شیلنگ از چرم استفاده شد تا محکم‌تر شود. با این حال، شلنگ آتش نشانی چرمی دوخته شده نیز زمانی که تحت فشار زیاد قرار می گیرد، اغلب می ترکد. در اوایل دهه 1800، اعضای شرکت Human Hose در فیلادلفیا یک شلنگ آتش نشانی جدید ساخته شده از مواد ساخته شده از چرم را اختراع کردند که با پرچ های مسی به هم متصل شده بود (Action Training Systems 77). واشرهای شلنگ آتش نشانی نیز برای اطمینان بیشتر و دوام بیشتر در هنگام استفاده تغییر یافتند.
