در چند سال گذشته، برخی از مطالعات ارزیابی نیاز آبیاری در طول زمستان در مناطق خشک و نیمه خشک مرکزی و شمال غربی آرژانتین انجام شده است. مطالعه مقدماتی توسط Rousseaux et al. (2008) برخی از واکنش‌های فیزیولوژیکی و عملکرد را به تعلیق آبیاری به مدت 6-7 هفته در طول فصل زمستان (ژوئیه-آگوست) در استان لاریوجا (NW آرژانتین) بررسی کرد.
محتوای آب خاک پس از 15 روز در کرت های بدون آبیاری کاهش یافت، و پتانسیل آب قبل از سحر و نیمه روز در طول بیشتر آزمایش کاهش خفیفی را نشان داد.
خرید زیتون سیاه کیلویی به صورت عمده بسیار به صرفه تر می باشد.
با این حال، این تغییر در وضعیت آب برگ برای کاهش قابل توجهی نرخ خالص فتوسنتزی کافی نبود، و عملکرد میوه در برداشت در فصل رشد بعدی تنها یک درصد کاهش متوسط (-20٪) را نشان داد.
برآوردهای حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که برای برآوردن نیاز آبی محصول در طول زمستان به آبیاری کمی نیاز است اندازه‌گیری‌های بعدی جریان شیره در درختان کامل همراه با داده‌های میکرولایزیمتر خاک در طول زمستان نیز تأیید کرد که ETc تنها حدود 40 درصد از تعرق مرجع بود (sensu Allen et al., 1998). اگر چه حداکثر دمای روزانه اغلب حدود 20 درجه سانتیگراد بود، تعرق در واحد سطح برگ زمانی که دمای متوسط روزانه زیر 13 درجه سانتیگراد بود حداقل بود (روسو و همکاران، 2009)، وضعیتی که اغلب در طول جولای تا آگوست به دلیل دمای پایین شب مشاهده می شود.
در مطالعه دیگری (Pierantozzi و همکاران، 2013)، زمانی که دوره کم آبیاری از اوایل زمستان تا اواسط بهار (یعنی اواسط ژوئن تا اکتبر) تمدید شد، کاهش قابل توجهی در سطوح رنگدانه فتوسنتزی و نرخ خالص فتوسنتزی مشاهده شد.
درختان تحت کم آبیاری متوسط (50 درصد ETc) و شدید (25 و 0 درصد ETc) کم آبیاری رشد کردند رشد شاخه رویشی از اواخر زمستان شروع شد و با کم آبیاری به طور قابل توجهی کاهش یافت (Pierantozzi et al., 2014).
گلدهی نیز در درختانی که آبیاری دریافت نکردند به تاخیر افتاد این تأخیر و همچنین کاهش شدت گلدهی، در نهایت باعث کاهش عملکرد روغن در تیمارهای تحت تنش آبی متوسط یا شدید در مقایسه با تیمارهای با آبیاری خوب (100 یا 75 درصد ETc) شد.
